Böyle tanımlamamam gerekiyor aslında. etiketlerle baktığım zaman gerçekten zor. çocuk bile demiyorum. orada biri var ve iletişim kuruyorum. geçen gün gittiğimde yine görmezden geldi. ama benle oynadı da. bazen hatta belki çoğunlukla yanında sadece durdum. uyum sağlamaya çalıştım. oldu olmadı, ne oldu bilmiyorum ama giderken annesi "merve teyze gidiyor, el salla" dedi. geldi benle vedalaştı. "öpücük ver" dedi. öptü. üzerime tırmandı. sarıldı. tepeme çıktı. annesinin gözleri doldu.
biliyorum, çok zor günler de olacak. mesela o gün de tuvaletini yaptı, bezini çıkarmak istedi, annesi tuvalete götürdü hemen, zor bir andı ama o da bir hakikat. gerçek yani.
ama ayrılırken sarılması, bırakmaması. Allah'ım bu dünyada ne güzel şeyler yaratıyorsun değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder