"Gazzeli kadınlara Türkçe öğretecek gönüllü öğretmen aranıyor" ilanına pat diye atladım tabi. Sonra kendimi çok güzel bir ekibin içinde buldum. Sonra karnıma ağrılar girdi. "Yapabilecek miyim? Nasıl yaparım? Ya vakitlerini boşa harcarsam?" diye diye ilk derse girdim. Ve yaptım. Sadece çok hızlı ilerlemiş olabilirim. Genellikle yavaş olmam konusunda uyarılırım zaten, sorun değil.
Birbirinden güzel dört kadın gördüm bugün. Ama sanırım 6 kişiler toplam. Bir yandan "merhaba, nasılsın, iyiyim sen nasılsın?" bunları öğretirken bir yandan da kadınlara bakıp bakıp mutlu oldum. İçimden şöyle şeyler geçti:
Evet, anlatıldığı gibi Filistinliler öğrenmeyi çok seven insanlar.
Evet, ilgili ve zekiler.
Ne güzel gülüyorlar.
Bize Filistinlileri hep çok güzel anlatan herkese müteşekkirim.
Bize neden Suriyelileri böyle anlatmadılar? Aynıları orada da oldu.
1 saat ders yaptık. Sonra onlara "Hoşça kal ve güle güle"yi öğretip kapattım dersi. Elimde değil, sürekli öpücük gönderiyorum kadınlara. Afferin derken öpüveriyorum. Tüm Türkleri benim gibi sulu sanmazlar inşallah.
